છપ્પા

તિલક કરતાં ત્રેપન થયાં,ને જપમાળાનાં નાકાં ગયાં,
તીરથ ફરી ફરી થાકયા ચરણ,તોય ન પોહોંચ્યો હરિને શરણ.
કથા સુણી સુણી ફૂટ્યા કાન,તોય અખા ન આવ્યું બ્રહ્મજ્ઞાન.


એક મૂરખને એવી ટેવ,પથ્થર એટલા પૂજે દેવ,
પાણી દેખી કરે સ્નાન,તુલસી દેખી તોડે પાન.
એ અખા વડું ઉતપાત,ઘણા પરમેશ્વર એ ક્યાંની વાત ?


દેહાભિમાન હૂતો પાશેર,વિધ્યા ભણતાં વાધ્યો શેર;
ચર્ચાવાદમાં તોલે થયો,ગુરુ થયો ત્યાં મણમાં ગયો;
અખા એમ હલકાથી ભારે હોય,આત્મજ્ઞાન મૂળગું ખોય.