હૈયું કદાચ આંખથી...

હૈયું કદાચ આંખથી ઠલવાઈ જાય તો,
નિર્દોષ મારી પ્રેમ વગોવાઈ જાય તો.

વિસરી રહ્યો છું પાછલું સૌ એજ કારણે,
મારવાને બદલે જો કડી જીવી જાય તો.

એકાંતમાં તો આયનો પણ ના ખપે મને,
મારી જ સામે મારાથી રોવાઈ જાય તો.

શબ્દોના ભાવ મોં ઉપર રાખી લીધા ‘અમર’
આવે એ પેહલા આંખ જો મીંચાઈ જાય તો.

- ‘અમર’ પાલનપુરી

શોધુ છું.... - 'હું' કિરણકુમાર રોય (Shodhu Chhu - 'Hun' KiranKumar Roy)

મારા ખોવાયેલા અસ્તિત્વ ને શોધુ છું,
હું મુંજને મુંજમાં શોધુ છું.
આશ્ચર્ય છે મને કે,
મારા બનવેલા દાયરા હું ખુદ તોડુ છું.
ખુબજ મુશ્કેલ છે પોતાની નજર માં પડી ને ચઢવું,
એજ મુંજવણમાં હું ખોવાયો છુ.
વ્યથા મારી 'હું' કોને કહું,
ભુલો કરી છે મે અને હું ખુદ અદાલત છું.

- 'હું' કિરણકુમાર રોય

વાતને ભૂલી ન જા...

એક વેળા તેં મને ચાહ્યો હતો એ વાતને ભૂલી ન જા,
આપણે પર્વતને પણ તોડ્યો હતો એ વાતને ભૂલી ન જા.

તેં જ તો આકાશ ફાડયું, તું જ ચમકી, ઝરમરી, વરસી પડી,
હું જ એ વરસાદમાં નાહ્યો હતો એ વાત ને ભૂલી ન જા.

તું હલેસાં શ્વાસનાં લઈ નીકળી’તી કેટલા ઉત્સાહથી !
ને મને દરિયો ગણી ખેડ્યો હતો એ વાતને ભૂલી ન જા.

તેં ભલે ને સાવ અમથો માર્ગ બદલાવ્યો હશે, તો પણ અહીં-
એક આખો કાફલો તુટ્યો હતો એ વાત ને ભૂલી ન જા.

એક ક્ષણમાં આ બધું ભૂલી જશે તો છે તને અધિકાર, પણ-
એક વેળા તેં મને ચાહ્યો હતો એ વાત ને ભૂલી ન જા.

- શ્રી હર્ષદ ત્રિવેદી

મળી જાય.... - 'હું' કિરણકુમાર રોય (Mali jaay - 'Hun' KiranKumar Roy)

મરતા ને એક પનારો મળી જાય,
મને જો તારો સહારો મળી જાય.
જીવવાની આશ મને પણ છે,
જો આ વાત તને સમજાઇ જાય.
સર તો કરવા છે ઘણા મોરચા,
જો હથિયાર માં તારા પ્રેમનું અભયદાન મળી જાય.
'હું' તો જગત તુજ માંજ ઝંખુ છું,
કદાચ તને પણ મારા માં એવું કંઈક દેખાઈ જાય.

- 'હું' કિરણકુમાર રોય.

વ્હાલમની વાત કંઇ વ્હેતી કરાય નહીં

વ્હાલમની વાત કંઇ વ્હેતી કરાય નહીં;
હળવેથી હૈયાને હલકું કરાય નહીં!

ગુનગુનતા ભમરાને કીધું કે દૂર જા,
કળીઓના કાળજામાં પંચમનો સૂર થા;
ફોરમના ફળિયામાં ફોગટ ફરાય નહીં:
હળવેથી હૈયાને હલકું કરાય નહીં!

કુંજકુંજ કોયલડી શીદને ટહુકતી,
જીવન વસંતભરી જોબનિયે ઝૂકતી;
પાગલની પ્રીત કંઈ અમથી હરાય નહીં:
હળવેથી હૈયાને હલકું કરાય નહીં!

પાગલની આગળ આ અંતરને ખોલવું,
બોલ્યું બોલાય નહીં એવું શું બોલવું?
ઘેલાની ઘેલછાથી ઘેલાં ધરાય નહીં;
હળવેથી હૈયાને હલકું કરાય નહીં!

- અતુલ પુરોહિત

એક બેવફા....

ભાંગ્યા મનની આદત એવી, કે ભૂલનારાને ભૂલે નહીં;
એક ડાળ ઝૂલ્યો મનપંખી, હવે બીજી ડાળે ઝૂલે નહીં.

એક બેવફા મારા મનદર્પણમાં દર્શન દઇને ચાલી ગઇ,
કરી સ્નેહનું સર્જન, વિસર્જન થઇ ચાલી ગઇ.
એક બેવફા....

ઝંખી-ઝંખી ઓ મનપંખી, ક્યાં સુધી રીબાવું?
તરસ્યા રહીને મૃગજળ માટે, ક્યાં સુધી વલખાવું?
એક બેવફા....

એક બેવફા શબનમ બદલે,
આંસુવન વરસાવી ચાલી ગઇ.
એક બેવફા....

ઓ બેરહમ તેં ફૂલ બિછાવી, કંટક નીચે રાખ્યા;
તું થઇ બેઠી ગુલ કોઇનું, કાંટા મુજને વાગ્યા.
એક બેવફા....

એક બેવફા બાગ બનાવી,
આગ લગાવી ચાલી ગઇ.
એક બેવફા....

થોડું સારું લાગે.....

તમે વાતો કરો તો થોડું સારું લાગે,
આ દૂરનું આકાશ મને મારું લાગે.

વૃક્ષો ને પંખી બે વાતો કરે છે
ત્યારે ખીલે છે લીલેરો રંગ;
ભમરાના ગુંજનથી જાગી ઊઠે છે
ફૂલોની સૂતી સુગંધ રે..

તમે મૂંગા તો ઝરણું પણ ખારું લાગે
તમે વાતો કરો તો થોડું સારું લાગે.
રોમાંચે રોમાંચે દીવા બળે
અને આયખું તો તુલસીનો ક્યારો;

તારી તે વાણીમાં વ્હેતો મૂકું છું હું
કાંઠે બાંધેલો જનમારો.
એક અમથું આ ફૂલ પણ ન્યારું લાગે
તમે વાતો કરો તો થોડું સારું લાગે.

- સુરેશ દલાલ

લોકોએ...

હાથોમા પોતાના જ શરીર ઉપાડ્યા છે લોકોએ
ચહેરા પર કેટલા ચહેરા લાગાડેલા છે લોકોએ
આંખોમા છે મજબુરી, છે મુશ્કાન હોઠો પર
હ્રદયમા કેટલાય દુઃખો છુપાવેલા છે લોકોએ
માણસોના હકની વાત અહીં કોણ કરે
કહેવા માટે તો આભ ઉપાડેલુ છે લોકોએ
ગભરાયેલુ છે શહેર પક્ષીઓ પણ છે ડરેલા
હાલતથી નજરો છુપાવી રાખી છે લોકોએ
ગામડુ હોય કે શહેર લોહીથી ડુબેલી છે નદી
તલવારને પોતાના હાથોમા ઉપાડેલી છે લોકોએ
કંઇક તો કરો કે થાય રોશની અહી
ઘેટાઓની ભીડને જ પોતાની માની છે લોકોએ

- નીશીત જોશી

શા માટે કરીયે...

વફા જ જ્યારે ન ગમે તેવી વફા શા માટે કરીયે
દુઆ જ્યારે આકાશે ન પહોંચે તેવી દુઆ શા માટે કરીયે

પેલી દિવાનીના સપના રાતદિન જોઇયે રાખીયે
નસીબમા જો સપના જ હોય તો મળવાની ઇચ્છા શા માટે કરીયે

દિલની હરએક ધડકન તેને દુઆ આપે હર ધડી
તેઓ સાંભળ્યુ ને અણસાંભળ્યુ કરે તો પ્રેમએકરાર શા માટે કરીયે

તેની યાદ તડપાવશે જીવનભર આ રીતે જ
સારૂ તો એ છે ભુલી જાવ 'નિશિત' ધાવ ને નાસુર શા માટે કરીયે

- નીશીત જોશી

તારો વાસ લાગે છે...

તુ નથી તો આ જગત ઊદાસ લાગે છે,
પુનમ ની રાતોય મુજને અમાસ લાગે છે,
અણુ અણુ મા જગતના નિહાળુ છુ તને,
નયન ની કીકી મા પણ તારો વાસ લાગે છે...

દરેકને મંજીલ નથી મળતી

આ દુનિયામા હર કોઇને ગમતી વસ્તુ નથી મળતી.
મળવા ખાતર મળી જાય છે બધુ,મન ને શાંતિ નથી મળતી.

કોઇક એવુ હોય છે જેને પામવા મન સતત અધીરુ હોય છે,
પણ મનની અધીરાઇ સમજી સકે તેવી વ્યકિત નથી મળતી.

જેને શોધતા હોય છે નયન તેવી છબી નથી મળતી.
મનમા અવિરત તરવરતી હોય છે, એ આક્રુતિ નથી મળતી.

પ્રેમમાં મળી તો જતા હોય છે મન,પણ નસીબની રેખા નથી મળતી.
ચાલી નીકળે છે બધા પ્રેમના માર્ગે પણ, દરેકને મંજીલ નથી મળતી.

કિસ્મત લખેલી અમારી છે...

આ જિંદગી આમ જુઓ તો અમારી છે
પણ એમા થોડી મહેરબાની તમારી છે
ભલે ને ઉગી તમારા હાથમાં એ રેખાઓ
પણ એમા કિસ્મત લખેલી અમારી છે...

પ્રેમ કરતા પણ પ્રેમ છે

પ્રેમ કરતા પણ પ્રેમ છે તારા પ્રેમ માં,
જિંદગી સ્વર્ગ ની જેમ છે તારા પ્રેમ માં,
તારા વિના ક્યાંય ના ચાલે હવે તો,
જીવવું મરવું છે તારા પ્રેમ માં...

સાહસ અમે કરી લીધુ...

કોઇ ના કરે એવુ સાહસ અમે કરી લીધુ,
બધા જિવે છે આજે ને અમે મરી લીધુ,

એના જ પ્રેમ થી અમે સળગી ગયા,
ને હજારો માઈલો નુ અન્તર ભરી લીધુ,

એની હતી એવી દશા કે મળ્યા નહી,
પણ અમે તો ના મળ્યા તોયે મળી લીધુ,

એને મળેલ રસ્તાઓ રડી ને જોઇ લીધા,
ને પછી આન્ખો મા એની યાદ નુ અમ્રુત ભરી લીધુ,

હવે મરુ તો પણ “વિવેક” દર્દ થોડુ ઓછુ થશે,
હવે તો સ્થાન પણ કબર મા મે લઈ લીધુ…

- વિવેક ટાંક

માન અહીં આપવું પડે.....

સમયને સઘળુ માન અહીં આપવું પડે,
ચાલેલું અન્તરેય કોક દી’ માપવું પડે,

રાખવી હોય ગઝલ ને જીવતી જો પાનમાં,
તો કલમમાં શાહીનું ટીપું નાખવું પડે,

સબન્ધમાં તો કેવી બનાવટ થાય છે અહીં,
નામ પણ દોસ્તનું દુશ્મનમાં છાપવું પડે,

રેખાઓ હાથની રોજ તો સાથમાં થોડી હોય ?,
વેરાન રણ ધીમા પગલે કાપવું પડે,

પ્રણયની ગૂઢ વેદનાઓ જાણવા “વિવેક”,
કાજળ સ્નેહનું આન્ખ સાથે ચાંપવું પડે

- વિવેક ટાંક