ઝેર હદયમાં ભરતો માણસ.
સર્પની માફક સરતો માણસ.
વિસરી બેઠો માનવતાને,
દાનવ થઈને ફરતો માણસ.
મંદિર-મસ્જિદ બાંધે છે પણ,
ઈશ્વરથી ના ડરતો માણસ.
ક્ષણમાં એ ખીલી ઉઠેને,
ક્ષણમાં પાછો ખરતો માણસ.
સાચા-ખોટા શમણાં લઈને,
ખાલી ઘરને ભરતો માણસ.
દોડી દોડી સુખની પાછળ,
મરતાં પહેલા મરતો માણસ.
-વર્ષા બારોટ
No comments:
Post a Comment